1 ـ «صاحب» در صحف ابراهیم(علیه السلام);
2 ـ «قائم» در زبور سیزدهم;
3 ـ «قیدمو» در تورات به لغت ترکوم;
4 ـ «ماشیع» (مهدى بزرگ) در تورات عبرانى;
5 ـ «مهمید آخر» در انجیل;
6 ـ «سروش ایزد» در زمزم زرتشت;
7 ـ «بهرام» در ابستاق زند و پازند;
8 ـ «بنده یزدان» هم در زند و پازند;
9 ـ «لند بطاوا» در هزار نامه هندیان;
10 ـ «شماخیل» در ارماطس;
11 ـ «خوراند» در جاویدان;
12 ـ «خجسته» (احمد) در کندرال فرنگیان;
13 ـ «خسرو» در کتاب مجوس;
14 ـ «میزان الحق» در کتاب اثرى پیغمبر;
15 ـ «پرویز» در کتاب برزین آذر فارسیان;
16 ـ «فردوس اکبر» در کتاب قبروس رومیان;
17 ـ «کلمةُ الحقّ» در صحیفه آسمانى;
18 ـ «لِسانِ صدق» هم در صحیفه آسمانى;
19 ـ «صمصام الاکبر» در کتاب کندرال;
20 ـ «بقیة اللّه» در کتاب دوهر;
21 ـ «قاطع» در کتاب قنطره;
22 ـ «منصور» در کتاب دید براهمه;
23 ـ «ایستاده» (قائم) در کتاب شاکمونى;
24 ـ «ویشنو» در کتاب ریگ ودا;
25 ـ «فرخنده» (محمّد) در کتاب وشن جوک;
26 ـ «راهنما» (هادى و مهدى) در کتاب پاتیکل;
27 ـ «پسر انسان» در عهد جدید (اناجیل و ملحقات آن);
28 ـ «سوشیانس» در کتاب زند و هومو من یسن، از کتب زردتشیان;
29 ـ در کتاب «شابوهرگان» کتاب مقدس «مانویه» ترجمه «مولر» نام «خود شهر ایزد» آمده که باید در آخر الزمان ظهور کند، و عدالت را در جهان آشکار سازد;
30 ـ «فیروز» (منصور) در کتاب شعیاى پیامبر
علاوه بر این ها اسامى دیگرى نیز براى حضرت مهدى(علیه السلام)در کتب مقدّسه اهل ادیان ذکر شده است که ما به جهت اختصار از نقل آنها خوددارى نمودیم.
اسامى مقدّسى چون: «صاحب، قائم، قاطع، منصور و بقیة اللّه» که در کتب مذهبى ملل مختلف آمده است، از القاب خاصّ وجود مقدّس حضرت حجّت بن الحسن العسکرى ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشریف ـ است که در بیشتر روایات اسلامى، به آنها تصریح شده و ائمّه معصومین(علیهم السلام) در اکثر روایات، از آن حضرت به عنوان «صاحب»، «قائم» و «بقیة اللّه» یاد کرده اند. و این خود بیانگر این واقعیّت است که موعود همه اُمّتها و ملّتها همان وجود مقدّس منتظر غایب، حضرت حجّت بن الحسن العسکرى (علیه السلام) است.